Rozdział XX ,,Miłości się nie wybiera"

Violetta

Jestem w jakimś pomieszczeniu, raczej pokoju. Nagle zauważyłam jak wszedł Diego. On mnie pocieszył, aż w końcu go uderzyłam. Wybiegłam z tego pomieszczenia. Schowałam się zadzwoniłam po Camilę. Obiecała mi, że jak najszybciej przyjedzie. Kiedy się pojawiła to Leona, Diega, Ludmiły i tej dziewczyny Leona już nie było. Nie miałam pojęcia o co tu chodzi. Podbiegła do mnie czarno włosa dziewczyna. 

Fran: Co się stało?

V: Leon

Fede: Co z nim?

V: Nic mu nie jest.

Fede:Więc co się stało?

Zaczęłam płakać. Podeszły do mnie Fran i Camila przytuliły mnie.

 Fran: Federico widzisz co narobiłeś?

Fede: Violu nie chciałem, żebyś się rozpłakała.
V: To nie twoja wina. Nic nie wiedziałeś
Włoszka: A teraz wracajmy do hotelu

Kilka godzin później

Ludmiła

L: Co z nim robimy i z siostrą Natii.

D: Jeszcze nie wiem. A co?

L: Bo trzeba ich schować i to jak najprędzej! Wiesz ,,chyba" o tym? Wiesz? Odpowiedz! - Zdenerwowałam się na niego

D: Tak. Tylko...

L: Tylko...

D: Tylko...

L: tylko co?

D: Myślałem, że ty mi powierz gdzie ich chowamy? 

L: Pięknie. Wiem gdzie możemy ich schować jest takie miejsce.

D: Tylko co powiemy nauczycielom kiedy się spytają nas gdzie jest Leon? To co wtedy? 

L: nie bój się ja wiem co powiedzieć 

D: Ok niech ci tym razem będzie.

L: To teraz wsiadaj do samochodu i ja tym razem będę prowadzić, a nie ty.

D: Ok. mi to pasi

On nie wie co ja chcę z nim zrobić. Tylko on wykonał za mną brudną robotę. Nie musiałam się wcale trudzić o pomoc. Tylko cię po to tu przysłałam. I po nic więcej. Mój kochany. 

W tym samym czasie

Fran

F: Viola już jesteśmy na miejscu.

Wysiadłam z brunetką. Poszłyśmy do naszych pokoi. Musiałyśmy tak cichutko się poruszać że w pewnym momencie upuściłam Violę. Nie mogłam uwierzyć że nagle jakimś cudem znalazł się tam  Diego. Wkurzyłam się i tona całej lini. 

F: Co ty tu taj robisz? Nie dawno byłeś z Ludmiłą i porwałeś Leona i to nadodatek jego dziewczynę. I masz jeszcze czelność nam się na oczy pokazywać! 

D: Fran posłuchaj mnie. Tylko najpierw zamknij oczy... Ok.

F: Niech ci będzie tylko pamiętaj bez rzadnych numerów jasne.

Parę minut później

Fran

Mam nadal zamknięte oczy ale nagle ktoś z drugie strony podchodzi i mnie łapie ja otwieram oczy i to był mój były chłopak Marco. 

I nagle się pocałowaliśmy wiem, że nic nikomu nie mówiłam ale nie mogłam już dłużej kłamać po prostu go kocham i tyle miłości się nie wybiera.
*******************************************************
Mam nadzieję, że wam sie rozdział podoba napisałam go specjalnie dla tych którzy mnie czytają.
I jak widać nie miałam zamiaru tego bloga usunąć. Tylko nie miałam weny twórczej i tyle.
Jakbyście miały czas to może wpadniecie na mojego drugiego bloga:
http://blog-na-cztery.blogspot.com/
Besos
Dove